Skip to content

Verslag reis China mei 2017

Door Corry Zandbergen

Nieuws van onze studenten

Het afgelopen jaar hebben we onze 3 huidige studenten geholpen om te kunnen blijven studeren. Hieronder volgt een korte update hoe het hen vergaat.

Choi Oeng

Choi Oeng

Is nu 21 jaar. In februari 2017 is zijn moeder overleden aan voedselvergiftiging, waardoor hij niet graag terug naar zijn geboorteplaats gaat. Hij heeft sinds 1,5 jaar een vriendin die hem helpt bij het verwerken van het verlies van zijn moeder. Hij heeft het 2e jaar van zijn studie gelukkig goed afgerond, hoewel het door het overlijden van zijn moeder een moeilijk jaar is geweest. Hij studeert naast de sportopleiding ook nog politiek, sportdocent en Engels. Dat leert hij al vanaf de lagere school, nu 10 jaar, maar hij vindt het heel moeilijk om te spreken. Hij slaapt met 6 jongens in totaal op een kamer. Een vriend uit zijn geboorteplaats det dezelfde studie. Ze zijn als broers en zijn elkaar tot steun. Als zijn sudie is afgelopen wil hij graag in de Yanbian Provincie werk vinden als sportleraar, liefst op de lagere school, maar ook op de middelbare school. Als dat niet lukt dan gaat hij ergens anders naartoe.

Kim Choen Hwa

Heeft het 2e jaar van de opleiding Chinese taal heel goed afgerond. Ze heeft hele hoge cijfers gehaald. Het moeilijkste vak vindt ze tolken, omdat je erg snel van het Chinees naar het Koreaans moet omschakelen en andersom. De overige Chinese taalvakken vindt ze leuk. Ze is erg blij dat ze deze studie heeft gekozen, omdat daar veel werk in te vinden is. Het liefst wil ze tolk worden. Haar opa is ziek geweest en heeft in het ziekenhuis gelegen, waar ze het erg moeilijk mee heeft. Ze wil graag een goede baan vinden om haar opa en oma zo goed mogelijk te kunnen helpen. In de vakantie heeft zij een bijbaantje gehad; daar heeft ze geleerd dat het veel moeite en inspanning kost om geld te verdienen.

Lee Heh Jang

Heeft het 3e schooljaar goed afgerond. Dit jaar heeft ze bijna alleen maar vakken gedaan over psychologie. Daarnaast wordt er op school veel aan dans en spel gedaan. Ze vindt het een hele fijne studie en leert er heel veel van. In het laatste schooljaar moet zij 3 maanden stage lopen. Ze hoopt dat het in Yanji zal zijn, maar dat wordt door de universiteit bepaald. Als ze klaar is met haar studie wil ze graag in Shanghai werk zoeken, het liefst als kinderpsycholoog. Als dat niet lukt wil ze ook wel bij een Zuid Koreaans bedrijf gaan werken op personeelszaken. Daar kan ze dan ook haar psychologische opleiding gebruiken. Omdat ze zowel Koreaans als Chinees spreekt is het niet moeilijk om bij Zuid Koreaanse bedrijven een baan te vinden. Door jarenlange ondervoeding heeft ze nog wel last van haar darmen. Wij hebben haar extra geld gegeven om haar darmen in het ziekenhuis te laten onderzoeken. Op dit moment hebben we onvoldoende middelen om nieuwe studenten te kunnen ondersteunen.

Nieuws van enkele oud-studenten

In memoriam

In februari 2017 heeft Kim Rjong Il een ongeluk gehad. Hij is met zijn brommer op een stilstaande auto gereden. Hij was de laatste periode van zijn leven erg zwak na de operatie aan zijn hart. We zijn bij zijn ouders op bezoek geweest. We hadden niet verteld dat we zouden komen, maar zijn moeder herkende me meteen toen ik binnenkwam. Ze huilde onbedaarlijk en bleef de hele tijd maar jammeren.

Ik kon alleen mijn arm om haar heen leggen om haar te troosten. Terwijl zij haar verhaal deed dacht ik dat het misschien wel goed is dat ze iets kan gaan doen voor kinderen die het moeilijk hebben, dat zal haar troost geven en een nieuw doel in haar leven. Wonderlijk genoeg vertelde ze dat ze hier ook aan gedacht heeft en dat graag wil gaan doen. Ik heb voor haar gebeden en heb gezegd dat ze in ieder geval op God moetvertrouwen dat Hij hen zal troosten. Het is moeilijk om haar zo verdrietig achter te laten. Het verlies van je kind is het ergste wat een moeder kan overkomen.

Lee Jun Bie

Werkt nu 2 jaar in het ziekenhuis en heeft al die tijd verder gestudeerd tot dokter in de Chinese geneeskunde. Ze heeft vroeger gekozen voor de medische opleiding omdat haar moeder ernstig ziek was. Nu denkt ze weleens: “Waarom ben ik daaraan begonnen? Het is een hele zware studie.” Het eerste jaar in het ziekenhuis was heel moeilijk, vooral de rapporten die ze moest maken. Sommigen kwamen wel 3 x terug omdat er fouten in zaten; nu komt er zelden een rapport terug. Het lastigstevindt ze om een goede diagnose te stellen. Ze werkt op een afdeling met 18 kamers met 2 of 3 bedden, waar ze per week 3 x een avonddienst draait. Ze verdient momenteel 70 % van het salaris van een dokter; dat is 2.700 Yuan = € 350,- per maand. Het maandsalaris van een volledig afgestudeerde arts is 3.800 Yuan = € 495,-. Na al die jaren is het geweldig om haar in haar witte doktersjas te zien! Ze is ontzettend dankbaar voor de mogelijkheid die wij hebben gegeven om te studeren en wil graag zo veel mogelijk mensen helpen.

overige verhalen

De heer Hoh Doek Soe – 79 jaar

Wat een groot verschil met vorig jaar. Hij ziet er goed uit en woont in een appartement op de 2e verdieping. Nadat wij vorig jaar geweest waren heeft zijn geadopteerde zoon contact met hem opgenomen. Dat is wonderbaarlijk, omdat hij al jaren niets meer van zich had laten horen. In september 2016 heeft hij dit appartement voor zijn vader gekocht. Hij werkt in Zuid Korea, is verstandelijk gehandicapt en niet getrouwd. Mijnheer Hoh is heel blij dat ze weer contact hebben. Hij vertelt dat zijn eerste vrouw niet van deze zoon hield omdat hij gehandicapt is, waarna hij is gescheiden. Zijn tweede vrouw hield wel van deze jongen. Hij vindt het fijn om hier te wonen, vooral in de winter omdat het hier lekker warm is en hij niet meer voor brandhout hoeft te zorgen. Hij mist wel de kippen en de poes. Hij vertelt dat hij via een Chinese organisatie nu 3.000 Yuan per jaar krijgt en een pensioen van 600 Yuan per maand. Dat is meer dan genoeg voor hem. Hij bedankt ons voor de hulp van de afgelopen jaren en is heel blij met de foto’s die ik hem elk jaar heb gegeven. Onze hulp is niet meer nodig, maar hij zal ons nooit meer vergeten!

Bidden in Tumen

Elk jaar ga ik tijdens de reis een dag naar Tumen om te bidden bij de grens tussen China en NK. Als we bij de grens aankomen ben ik helemaal verbaasd. Het buurland ligt helemaal braak! Er is afgelopen winter een enorme overstroming geweest. Het land heeft zowel aan de Chinese kant als aan de NK kant helemaal onder water gestaan. Ik heb maar 2 of 3 mensen aan de overkant gezien en helemaal geen soldaten. Mijn vertrouwde plekje is veranderd. Er is een pad aangelegd en door de overstroming is er weinig begroeiing. De bomen staan aan deze kant helemaal scheef. Natuurlijk ben ik gekomen om te bidden en Psalm 103 te proclameren. Ontferm U over het volk Heer! U bent hen niet vergeten!

Nieuws van het gehandicaptenhuis “Liefdevol Hart”

We hebben kennis gemaakt met het nieuwe echtpaar dat hier is komen werken. De heer Lee Hie Joen helpt de heer Lee met alles wat er gedaan moet worden: klusjes, repareren, grond bewerken etc. Hij is geen familie van de directeur; er zijn heel veel Koreaanse mensen met de achternaam Lee. Zijn vrouw Dzun Hwa Dza werkt in de keuken. Gelukkig dat dit echtpaar de taken van mijnheer Lee en zijn vrouw kunnen overnemen.

Op zondag 21 mei 2017 hebben we feest gevierd omdat we al 10 jaar met elkaar samenwerken! Alles was prachtig versierd met vlaggetjes. Er waren verschillende vrouwen gekomen die in het voor- en najaar altijd komen helpen. Ze waren allemaal gekleed in een Koreaanse

hanbok, die ik ook gelijk kreeg aangemeten. Ook waren er een aantal oud-bewoners van de partij. De heer Lee opende het feest met een welkomstwoord. Tien jaar geleden was hij heel erg depressief omdat hij geen uitkomst meer zag. Precies in die periode heeft God ons op zijn pad gebracht en heeft hij weer nieuwe moed gekregen. Nu zijn we 10 jaar verder en hij is ontzettend blij met alles wat er de afgelopen 10 jaar is gebeurd. Hij is de Nederlandse mensen enorm dankbaar en hij wil daarom iedereen hartelijk danken die hieraan heeft meegeholpen. In totaal heeft hij voor 50 kinderen kunnen zorgen. Er is dus heel veel reden voor dankbaarheid.

Natuurlijk heb ik ook wat gedeeld namens de mensen uit Nederland: Wat zijn we blij dat we hebben kunnen helpen en dat het leven voor deze gehandicapte kinderen zo veel is verbeterd. De meeste bewondering gaat echter uit naar de heer Lee en zijn vrouw, die al die jaren voor de kinderen zorgen en hen, voor zover mogelijk, begeleiden naar een zelfstandig leven.

Kim Hjang Soek las een brief voor die ze zelf had geschreven. Zij is uit een ander gehandicaptenhuis heel lang geleden hier naartoe gekomen. Ze vertelde dat haar leven ontzettend veranderd is en dat ze heel blij is dat ze hier onderwijs krijgt.

Dzoe Bo Hoen is een zwaar lichamelijk gehandicapt meisje en zij had met haar voeten een mooi gedicht opgeschreven en dit voorgelezen. Haar brede lach en enorme doorzettingsvermogen is een voorbeeld voor iedereen om haar heen!

Een feest zonder cadeautjes kon natuurlijk niet: voor alle kinderen waren er nieuwe zomerschoenen, die ik stuk voor stuk mocht uitdelen. De heer Lee heb ik een fotoalbum overhandigd met alle herinneringen aan de afgelopen 10 jaar! Dit is een cadeau dat niet gebruikelijk is in China. Hij was helemaal ontroerd en vond het prachtig. Er werd naar hartenlust gezongen en natuurlijk werd het lied bangabsubnida niet overgeslagen: daar moest door de vrouwen op gedanst worden. Na het officiële gedeelte gingen we samen spelletjes doen en knutselen en het feest werd afgesloten met een heerlijke Koreaanse maaltijd.

Ieder jaar nemen we altijd mooie kaarten uit Nederland mee. Deze traditie is er helemaal ingeslopen omdat de kinderen daar zo ontzettend blij mee zijn. We mogen de kinderen daarmee bemoedigen, zodat ze weten dat er mensen zijn die aan hen denken. De kinderen proberen ook altijd weer om een bedankbriefje terug te schrijven. Een van onze vrienden heeft al 10 jaar kaarten voor hen gemaakt, maar dit jaar was het de laatste keer. We zijn haar heel erg dankbaar voor deze trouwe inzet.

Hieronder enkele mooie werkstukjes die gemaakt zijn voor het feest en die overal aan de muren hingen.

Omdat er in de buurt brand is geweest in een ander kinderhuis en daar 6 kinderen zijn omgekomen is er ook bij Liefdevol hart inspectie van de brandweer geweest. Het huis is in goede staat bevonden, alleen de houten plafonds op de hele bovenverdieping moeten vervangen worden, omdat deze brandgevaarlijk zijn. De kosten zijn ongeveer € 1.500,- = 11.000 Yuan. Wij hebben genoeg geld achtergelaten om hen hierbij te helpen. Ook hebben we genoeg gegeven voor kolen en rijst.

Voor volgend jaar heeft hij hulp gevraagd bij het dempen of afdekken van de sloot die naast het huis ligt. Als het vol staat met water, gooien de mensen daar vaak rommel in. In de zomer staat er bijna geen water in en gaat het heel erg stinken. Ook zijn de kinderen vaak bang dat ze erin vallen. Dit is weer een mooi project om ons voor in te zetten.

Back To Top